Το Μαγικό Τραγούδι των Κορδονιών

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια όμορφη, χαρούμενη πόλη γεμάτη παιδικές φωνές, ζούσε ένα αγόρι που το έλεγαν Νίκο. Ο Νίκος αγαπούσε να τρέχει και να παίζει με τους φίλους του στην παιδική χαρά. Όμως, υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα: δεν ήξερε να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του! Κάθε φορά που έτρεχε, τα κορδόνια του λύνονταν και σκοντάφτε, πέφτοντας κάτω.

Μια μέρα, καθώς ο Νίκος καθόταν στενοχωρημένος στην άκρη της παιδικής χαράς, εμφανίστηκε μπροστά του ένα σοφό μικρό ξωτικό που τον έλεγαν Κορδελίνο. Ο Κορδελίνος είχε ένα καπέλο φτιαγμένο από κορδόνια και παπούτσια που έλαμπαν από τα τέλεια δεμένα κορδόνια τους.

"Γεια σου, Νίκο!" είπε το ξωτικό με φωνή γεμάτη χαρά. "Ξέρω ότι τα κορδόνια σου σε δυσκολεύουν. Θα σου μάθω το μαγικό κόλπο για να τα δένεις εύκολα!"

Ο Νίκος κοίταξε το ξωτικό με απορία. "Μα... πώς μπορεί να είναι τόσο δύσκολο να δένω κορδόνια; Προσπαθώ, αλλά πάντα μπερδεύομαι!"

Ο Κορδελίνος γέλασε γλυκά. "Δεν είναι δύσκολο, αν μάθεις το τραγούδι των κορδονιών! Άκου καλά και ακολούθησε τα βήματα."

Το ξωτικό ξεκίνησε να τραγουδά:

"Πρώτα κάνε μια θηλιά, σαν το αυτί του λαγού,
Και μετά μια δεύτερη θηλιά, σαν φίλος του καλού.
Σταύρωσε τις θηλιές, σαν χεράκια που χορεύουν,
Και τράβα τες καλά, μέχρι να στερεώσουν και να στέκουν!"

Ο Νίκος, ακούγοντας το τραγούδι, άρχισε να προσπαθεί. Έκανε την πρώτη θηλιά, όπως του είπε ο Κορδελίνος, και μετά τη δεύτερη. Σταύρωσε τις δύο θηλιές και τις τράβηξε απαλά. Και να! Τα κορδόνια του ήταν δεμένα σφιχτά, χωρίς να λύνονται!

"Τα κατάφερες, Νίκο!" φώναξε χαρούμενα ο Κορδελίνος. "Τώρα μπορείς να τρέχεις, να παίζεις και να μην ανησυχείς για τα κορδόνια σου!"

Ο Νίκος γέλασε με χαρά και αγκάλιασε το μικρό ξωτικό. Από εκείνη την ημέρα, δεν φοβόταν πια ότι τα κορδόνια του θα λύνονταν. Έμαθε να τα δένει μόνος του, και κάθε φορά που χρειαζόταν, θυμόταν το μαγικό τραγούδι του Κορδελίνου.

Κι έτσι, με τη βοήθεια του σοφού ξωτικού, ο Νίκος έμαθε ότι με λίγη υπομονή και ένα τραγουδάκι, μπορούμε να μάθουμε ακόμα και τα πιο δύσκολα πράγματα!

Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα!